Bp Wiktor Skworc mianowany metropolitą katowickim
Papież Benedykt XVI, 29 października br., mianował dotychczasowego biskupa tarnowskiego Wiktora Skworca, arcybiskupem metropolitą katowickim.
Biskup Wiktor Paweł Skworc urodził się 19 maja 1948 r. w Rudzie Śląskiej – Bielszowicach, syn Jerzego i Anny z domu Nandzik.
Egzamin dojrzałości zdał w 1966 r. w Liceum Ogólnokształcącym w Rudzie Śląskiej. W 1973 r. ukończył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. W czasie studiów, w roku akademickim 1970/1971, odbył obowiązkowy roczny staż pracy w kopalni węgla kamiennego „Walenty – Wawel” w Rudzie Śląskiej. (Obowiązek ten wprowadził biskup katowicki Herbert Bednorz).
Jako diakon wyjechał do Drezna (NRD), gdzie był duszpasterzem polskiej młodzieży pracującej w Dreźnie i Lipsku. Po przyjęciu w dniu 19 kwietnia 1973r. święceń kapłańskich pracował nadal za granicą, skąd został odwołany w sierpniu tegoż roku i mianowany wikariuszem parafii pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach. W latach 1975 – 1980 pełnił funkcję sekretarza i kapelana biskupa katowickiego Herberta Bednorza. W 1979 r. uzyskał licencjat z teologii na Akademii Teologii Katolickiej (ATK) w Warszawie.
W 1980 r. powierzono mu funkcję kanclerza Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Pełniąc tę funkcję koordynował m.in. sprawy budownictwa i był jednym z głównych organizatorów wizyty Jana Pawła II w Katowicach w roku 1983. Utworzył fundusz pomocy dla księży misjonarzy. Przyczynił się do powstania w Katowicach klasztoru Sióstr Karmelitanek i wybudowania domu dla księży emerytów. W okresie stanu wojennego tworzył wraz innymi i brał udział w działalności Biskupiego Komitetu Pomocy Więźniom i Internowanym, organizując wszechstronną pomoc dla internowanych i więzionych oraz ich rodzin.
W latach 80-tych, charakteryzujących się na Śląsku poważnymi napięciami społecznymi, uczestniczył jako mediator w sporach pomiędzy strajkującymi i pracodawcami. W 1992 r. został mianowany wikariuszem generalnym i ekonomem archidiecezji katowickiej. Pełnił też kilka innych funkcji diecezjalnych, m.in.: wizytatora, członka Rady Kapłańskiej, Kolegium Konsultorów. W 1995 r. uzyskał doktorat z zakresu nauk humanistycznych na ATK w Warszawie. Tytuł pracy doktorskiej: „Budownictwo kościołów w diecezji katowickiej w latach 1945 – 1989”.
Dnia 13 grudnia 1997 r. Ojciec Święty Jan Paweł II mianował ks. dr. Wiktora Skworca Biskupem Tarnowskim. Sakrę biskupią przyjął z rąk Ojca Świętego w uroczystość Objawienia Pańskiego (6 stycznia 1998 r.) w bazylice św. Piotra na Watykanie. Ingres do katedry tarnowskiej odbył 25 stycznia 1998 r.
Jako pasterz Kościoła tarnowskiego podjął wiele inicjatyw dynamizujących duszpasterstwo w diecezji. Ważnym impulsem w tym względzie była wizyta Ojca Świętego Jana Pawła II w Starym Sączu i kanonizacja bł. Kingi, ksieni Klasztoru Sióstr Klarysek. Decyzją Księdza Biskupa wokół „Ołtarza Papieskiego” powstało Diecezjalne Centrum Pielgrzymowania im. Jana Pawła II, obejmujące całą infrastrukturę z domem rekolekcyjnym „Opoka”, muzeum papieskim. Centrum stanowi ważny punkt pielgrzymkowy w diecezji jak również miejsce ogólnodiecezjalnych uroczystości. Kolejną ważną inicjatywą była budowa w Tarnowie klauzurowego Klasztoru Sióstr Karmelitanek, które od 10 lat otaczają modlitwą prezbiterium Kościoła tarnowskiego, jego pasterzy i wiernych. W trosce o duszpasterstwo w diecezji powołał okręgi duszpasterskie, których centralnym ośrodkiem są kościoły, obdarzone tytułem bazyliki mniejszej. Przez Diecezjalne Forum Ruchów i Stowarzyszeń, organizowane co dwa lata, stwarzał płaszczyznę wzajemnej współpracy dla katolików świeckich, w służbie człowiekowi i Kościołowi. Nie zapomniał o samorządowcach, dla których każdego roku w okresie Adwentu odbywały się dni skupienia, podejmujące ważne problemu z zakresu Katolickiej Nauki Społecznej.
Celem usprawnienia działalności centrali diecezjalnej, jaką jest kuria podjął decyzję przeniesienia jej do nowego budynku, dzięki czemu wszystkie agendy kurialne dostępne są dla interesantów w jednym miejscu.
Z myślą o zdolnej, ale pochodzącej z ubogich rodzin młodzieży, doprowadził do powstania Katolickich Centrów Edukacji Młodzieży „Kana”, które aktualnie działają w Tarnowie, Nowym Sączu, Mielcu i Szczucinie. Ten sam cel wskazał Fundacji im. Arcybiskupa Jerzego Ablewicza, która każdego roku funduje ponad 100 stypendiów dla młodych z całej diecezji. Podjął również starania, zakończone sukcesem, utworzenia samodzielnego Wydziału Teologicznego w Tarnowie, działającego w strukturach UPJPII, posiadającego prawo nadawania tytułów magisterskich i doktorskich. W tym kontekście należy również wspomnieć kontynuację rozbudowy Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie – budowa kaplicy, auli, jadalni, biblioteki, które w części służą tak alumnom jak również studentom świeckim Wydziału Teologicznego. W trosce o chrześcijańskie wychowanie młodzieży utworzył Rodzinę Szkół im. Jana Pawła II i Rodzinę Szkół Świętych i Błogosławionych, które w sumie zrzeszają ok. 140 placówek oświatowych w całej diecezji.
Wychodząc naprzeciw potrzebom osób starszych i chorych podjął wiele inicjatyw charytatywnych: zaangażowanie w budowę, rozbudowę i funkcjonowanie, zainicjowanego przez abp. Józefa Kowalczyka, Ośrodka Opiekuńczo-Rehabilitacyjnego dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej Caritas Diecezji Tarnowskiej w Jadownikach Mokrych oraz innych dzieł prowadzonych przez Caritas w tym programu „Gniazdo” – przez które otrzymują pomoc biedne, wielodzietne rodziny przy budowie lub modernizacji własnego domu; wspieranie budowy Przytuliska św. Brata Alberta w Grywałdzie, prowadzonego przez Siostry Albertynki. Zachęcał do tworzenia i wspierał przedszkola i ochronki prowadzone przez siostry zakonne i parafie. W ten nurt działalności charytatywnej wpisuje się również czynne zaangażowanie i wsparcie budowy stacjonarnego hospicjum w Tarnowie, prowadzonego przez Fundację „Kromka Chleba”. Jak również promowanie posługi nadzwyczajnych szafarzy Komunii św., którzy w liczbie ok. 700 mężczyzn, w niedzielę i święta zanoszą Komunię św. do domów chorych i cierpiącym.
W podejmowanych działaniach nie zapominał o kapłanach, czego świadectwem jest trwający generalny remont i przebudowa Domu Księży Emerytów w Tarnowie, jak również osobista i przez swojego delegata bieżąca pomoc księżom chorym, emerytom i rencistom. Ponadto, w trosce o formację kapłanów, wprowadził w drugi czwartek miesiąca dekanalne dni skupienia prowadzone przez dekanalnych ojców duchownych, zachęcał do wspólnej kapłańskiej modlitwy brewiarzowej i otwierania kaplic domowych na plebaniach.
Ważny rys jego pasterskiej posługi była troska o misje jak również o duszpasterzy dla Polonii. Każdego roku wysyłał do pracy w krajach misyjnych, Europy Zachodniej i na Wschód po kilku kapłanów, w sumie ok. 150. Podejmował wizyty duszpasterskie odwiedzając posłanych kapłanów i wspólnoty, w których pracują. Szczególną rewizytą były w bieżącym roku, przeżywanym jako Jubileusz 225-lecia diecezji tarnowskiej, sierpniowe rekolekcje dla kapłanów pracujących poza diecezją, które odbyły się w Seminarium Duchownym w Tarnowie oraz wrześniowa wizyta grupy 14 biskupów z krajów misyjnych, w których pracują kapłani tarnowscy.
Obok obowiązków w diecezji pełnił funkcje zlecane przez Konferencję Episkopatu Polski: delegata KEP ds. Ruchu Światło-Życie(1999-2004), przewodniczącego Komisji Misyjnej KEP (2001-2011), przewodniczącego Rady Ekonomicznej KEP (2004-2009).
Papież Benedykt XVI mianował go w 2005 r. członkiem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Z nominacji Nuncjusza Apostolskiego w Polsce jest członkiem Kościelnej Komisji Konkordatowej (od 2010), z ramienia Episkopatu: delegatem KEP ds. działalności w Polsce „Kirche in Not” (od 2004) oraz przewodniczącym Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec (od 2006).
źródło: DSI
