Rok: 2014
Kraj: Rosja
„Klejnoty” („Jewels”) to balet w 3 aktach. Autorem choreografii jest George Balanchine, spektakl oparty jest na muzyce trzech kompozytorów: Gabriela Faure, Igora Strawińskiego i Piotra Czajkowskiego.
Balet inspirowany jest przepychem słynnej nowojorskiej 5th Avenue, znanej ze sklepów jubilerskich. To tryptyk dedykowany kobietom i trzem miastom: Paryżowi, Nowemu Jorkowi i Petersburgowi. Kolejne części noszą nazwy klejnotów: szmaragdów, rubinów i diamentów. Spektakl jest jedną z najnowszych produkcji Bolszoj, bo premiera miała miejsce w 2012 roku. Wspaniałe kostiumy Barbary Karinskiej same w sobie są arcydziełem! „Klejnoty” są prawdziwym klejnotem w repertuarze neoklasycznego baletu końca XX wieku. Autorem choreografii do spektaklu jest George Balanchine, założyciel New York City Ballet. Inspirację stanowiło dla niego piękno i różnorodność szlachetnych kamieni, które postanowił zestawić z różnymi stylami tańca baletowego: odpowiednikiem szmaragdów uczynił francuską szkołę tańca, ognistym rubinom przyporządkował balet amerykański, zaś diamenty to oczywiście balet rosyjski.
Libretto: część pierwsza „Szmaragdy”: Gabriel Faure, część druga „Rubiny”: Igor Strawiński, część trzecia „Diamenty”: Piotr Czajkowski.
Bilety można rezerwować w sekretariacie DDK, kasie kina lub na stronie internetowej, cena – 40 zł.
Teatr Bolszoj to największa duma Rosji. To tu debiutował Rachmaninow, Czajkowski i Prokofjew, tu wystawiane były największe przedstawienia operowe i baletowe świata. Usytuowany tuż obok Kremla od zawsze był miejscem spotkań rosyjskiej elity.
Założony w 1776 przez księcia Piotra Urussowa oraz Michaiła Jegorowicza Maddoxa. Początkowo występy odbywały się w prywatnym domu, jednak w 1780 przeniósł się do ówczesnego teatru Petrovka, tym samym zaczynając tworzyć własne sztuki i opery. Inauguracja teatru odbyła się 18 stycznia 1825 prologiem Tryumf muz i baletem Fernando Sora Kopciuszek. Pierwotnie wystawiano tu wyłącznie rosyjskie sztuki, jednakże ok. 1840 również i zagraniczni kompozytorzy zaczęli wystawiać swe dzieła. Pożar w 1853 spowodował rozległe straty; rekonstrukcji podjął się Albert Kavos, syn Caterino Kavosa, autora wielu oper. Teatr ponownie otwarto w 1856. Podczas II wojny światowej na budynek spadła jedna z bomb, uszkodzenia jednak szybko naprawiono.
Aby przywrócić świetność teatrowi, do prac modernizacyjnych i rekonstrukcyjnych zaangażowano 3600 konserwatorów. Prace trwały sześć lat, podczas gdy początkowo remont był zaplanowany tylko na trzy lata. Władze Moskwy nie szczędziły także pieniędzy. Według oficjalnych danych remont kosztował 500 milionów euro, jednak nieoficjalnie mówi się o kwocie dwa razy większej. Konserwatorzy zabytków zrekonstruowali najdrobniejsze szczegóły w taki sposób, jak było to przewidziane w pierwotnych planach włoskiego architekta Alberto Camillo Cavosa, który zaprojektował budynek. Loże oklejono płatkami złota, a wejścia do nich osłonięto bordowymi kotarami, uszytymi przez wenecką firmę Rubelli. Na filigranowo ułożonym parkiecie ustawiono barokowe krzesła, na których zasiedli w piątek pierwsi widzowie. Zdewastowana świątynia muz w rosyjskiej stolicy ponownie olśniewa blaskiem epoki carskiej.
Renowacja budynku wymagała jednak dużo poważniejszych prac, niż tylko dekoracyjnych. Stare mury wymagały usadowienia na zupełnie nowych fundamentach i to na grząskim podłożu. Ponadto, w ramach prowadzonych prac obniżono z jednej strony nachylenie posadzki sali teatralnej, co poprawiło dodatkowo akustykę. Przywrócenie oryginalnej akustyki, z której słynął Bolszoj, było głównym zadaniem inżynierów. W tym celu specjaliści badali w swoim laboratorium zasłony, krzesła i materiały budowlane pod kątem ich właściwości akustycznych.
