Określanie wieku u psa

Wielu właścicieli próbuje oszacować wiek swoich pupili w przeliczaniu na ludzkie lata. Ogólnie przyjęte stwierdzenie, że 1 rok psiego życia to 7 lat ludzkich jest dość błędne.

Psy ras dużych i olbrzymich starzeją się szybciej niż psy ras małych. Naukowcy wciąż próbują znaleźć jednoznaczną odpowiedź dlaczego tak jest. Pewnym tropem może być tutaj fakt, iż duże psy w młodości rosną szybciej, a do tego potrzebują wyższych stężeń hormonu wzrostu. Skutkiem obocznym może być szybsze tempo starzenia.

Dla przykładu średnia długość życia pudla miniatury to 14 lat, cocker spaniela angielskiego 11-12 lat, boksera 10 lat, a berneńskiego psa pasterskiego zaledwie 7-8. Wiadomo, są wyjątki od reguły np. setery irlandzkie mogą spokojnie dożywać 12 lat.
U ras, które znacząco zmieniły swój eksterier na przestrzeni ostatnich kilku dekad (mimo, że są teoretycznie ładniejsze, częściej mają problemy zdrowotne), skróciła się średnia długość życia, np. u buldogów angielskich jest to zaledwie 6-7 lat.
U psów nieznanego pochodzenia określenie wieku dokonuje się przez oględziny przede wszystkim stanu uzębienia. Najstarszym psem na świecie był Bluey, australijski owczarek pasterski, który zdechł w 1939 roku, mając aż 29 lat!!!
Roczny pies jest odzwierciedleniem ludzkiego nastolatka. Jest on dojrzały seksualnie, lecz nie dojrzały pod względem muskulatury i przede wszystkim psychiki. Więc dopuszczenie suki do psa w zbyt młodym wieku można porównać niestety do przyzwoleniu dziecku do zajścia w ciążę.

Według „Book of Dogs” UC Davis School of Veterinary Medicine pies staje się “seniorem” w wieku 11 lat dla ras małych, 10 lat dla ras średnich, 8 lat dla ras dużych i 7 lat dla ras olbrzymich. Starsze psy są mniej aktywne, śpią dłużej, często doskwierają im bóle stawów i wiele innych dolegliwości związanych z wiekiem. Dlatego ważna jest u takich psów odpowiednia dieta, najczęściej typu „light”. Zapotrzebowanie energetyczne starszych psów może być o 30-40% mniejsze niż u psów młodszych. Warto więc nie dokładać psu kilogramów (bo przecież on tak lubi dużo jeść) i zachować odpowiednią sylwetkę. Z pewnością pozwoli nam to dłużej cieszyć się życiem w towarzystwie ukochanego psa.

Natalia Kiełb